مواد آتش بازی از چه چیزی ساخته می شوند؟

تاریخچه آتش بازی در چین حدود 200 سال قبل از میلاد مسیح آغاز می شود، زمانی که شخصی بامبو سبز را در آتش انداخت. جیب‌های بامبو هوای فوق‌العاده گرم را به دام می‌اندازند که منجر به ترک خوردن، ترکیدن و در نهایت انفجار می‌شود. چینی ها به زودی به این باور رسیدند که سر و صدا می تواند ارواح شیطانی را دفع کند.
در قرن نهم پس از میلاد، کیمیاگران چینی پیش ساز پودر سیاه، هوو یائو (داروی آتش) را ساختند و اولین آتش بازی مدرن متولد شد. در دهه 1400، آتش بازی های چینی در ایتالیا بسیار رایج شده بود و صنعتگران دوره رنسانس را به توسعه اولین آتش بازی های هنری سوق داد. اگرچه آتش بازی های امروزی پیچیده تر هستند، اما خلاقیت اصلی آنها تغییر نکرده است. در اینجا نحوه ساخت آتش بازی است.
 
صدف ها و ستاره ها
پوسته یا قسمت بیرونی آتش بازی، مدتهاست از بامبو سبز ساخته نشده است. در عوض، پوسته‌های مدرن سیلندرهایی با ظاهر خسته‌کننده هستند که از کاغذ و مقوا سنگین ساخته شده‌اند. در داخل پوسته، ستاره ها قطعاتی هستند که تاثیر آتش بازی را تعیین می کنند. ستاره ها انواع مختلفی دارند، از تکه های خاک رس فشرده که شبیه باتری هستند تا توپ های بزرگ و خمیری.
اندازه، شکل و چینش ستارگان برای تعیین الگو و اثر با هم کار می کنند. ستارگان بزرگتر چیزهای بیشتری برای سوزاندن دارند، بنابراین بیشتر به آسمان سفر می کنند و برای مدت طولانی تری روشن می مانند. ستاره های فشرده جرم بیشتری دارند و خطوط پهن و لبه های فرسوده یک اثر بید گریان را ایجاد می کنند. ستارگان در هر طرحی که چیده شوند، مانند صورت خندان یا شکل قلب، منفجر می شوند.

اجزای شیمیایی
آتش بازی بر اساس یک توالی فشرده از واکنش های شیمیایی است. بنابراین، هر پوسته باید حاوی یک منبع سوخت همراه با ترکیب مناسبی از اکسید کننده ها و عوامل کاهنده باشد. دستور العمل های هر سازنده به دقت از اسرار تجاری محافظت می شود، اما روند اصلی یکسان باقی می ماند.
روشن کردن آتش بازی یک بار بالابر را منفجر می کند که آتش بازی را به هوا سوق می دهد، یک فیوز با تأخیر زمانی را روشن می کند و باعث ایجاد یک سری واکنش های شیمیایی سریع می شود. هنگامی که آتش بازی به بالای قوس خود می رسد، منفجر می شود و ستاره ها را در بارانی از جلوه ها رها می کند.
علل تشکیل رنگ های مختلف
برای ایجاد رنگ، ستاره ها حاوی فلزات یا نمک های فلزی هستند. با گرم شدن پوسته، انرژی الکترون های فلز یا نمک فلز را تحریک می کند. هنگامی که پوسته منفجر می شود، انرژی اضافی به صورت نور ساطع می شود. فلزات و نمک های فلزی مختلف دارای شکاف هایی با اندازه های مختلف بین حالت پایه و حالت برانگیخته خود هستند. این باعث می شود که آنها نور را در طول موج های مختلف ساطع کنند که چشمان ما آن را به صورت رنگ های مختلف می بیند.
هر سازنده از فرمول اختصاصی خود استفاده می کند. اما به طور کلی، آتش بازی های سفید یا نقره ای حاوی آلومینیوم، منیزیم، تیتانیوم یا بریلیم هستند. قرمزهای کم رنگ اغلب کربنات لیتیوم هستند، در حالی که قرمزهای شدید ممکن است کربنات استرانسیوم باشند. آتش بازی های زرد به طور کلی حاوی ترکیبات سدیم هستند و آتش بازی های طلا ممکن است دارای زغال چوب، سیاه چراغ یا آهن باشند. کلرید کلسیم آتش بازی نارنجی روشن ایجاد می کند، در حالی که کلرید مس ممکن است مسئول بلوزهای پر جنب و جوش باشد. آتش بازی های بنفش اغلب ترکیبی از کلرید مس و کربنات استرانسیم است.