آیا گوگرد برای انسان ها، گیاهان و جانوران مضر است؟

گوگرد عنصری است که در طبیعت وجود دارد و در خاک، گیاهان، غذاها و آب یافت می شود. برخی از پروتئین ها حاوی گوگرد به شکل اسیدهای آمینه هستند. گوگرد یک ماده مغذی ضروری برای گیاهان است. گوگرد می تواند حشرات، کنه ها، قارچ ها و جوندگان را از بین ببرد.
گوگرد از دهه 1920 برای استفاده در محصولات آفت کش در ایالات متحده استفاده می شود. بیش از 200 محصول فعال حاوی گوگرد در بازار ایالات متحده وجود دارد. برخی از آنها برای استفاده در باغبانی ارگانیک تایید شده اند. محصولات غیر آفت کش حاوی گوگرد به عنوان اصلاح کننده خاک یا کود استفاده می شوند.
 
گوگرد قارچ ها را می کشد. نحوه عملکرد گوگرد هنوز به طور کامل شناخته نشده است. با این حال، نظریه اصلی این است که گوگرد وارد سلول‌های قارچ شده و بر تنفس سلولی آنها تأثیر می‌گذارد. گوگرد در صورت لمس یا خوردن حشرات می تواند آن را بکشد. عملکرد طبیعی بدن آنها را مختل می کند و توانایی تولید انرژی آنها را تغییر می دهد. پس از احتراق گوگرد در ظروف مخصوص و قرار دادن آنها در گودال، گازهای سمی آزاد می کند که منجر به مرگ حیوانات موذی می شود.
گوگرد سمیت کمی برای افراد دارد. با این حال، مصرف بیش از حد گوگرد ممکن است باعث احساس سوزش یا اسهال شود. تنفس گرد و غبار گوگرد می تواند راه های هوایی را تحریک کند یا باعث سرفه شود. همچنین می تواند برای پوست و چشم ها تحریک کننده بوده و باعث تاری دید شود.
علائم مسمومیت در حیوانات شامل مشکلات معده و روده، اثرات روی ریه ها و اختلالات عصبی است. گوگرد بیش از حد می تواند باعث مرگ سلول های مغز و در نتیجه آسیب مغزی شود. علائم مرتبط با آسیب مغزی می تواند شامل نابینایی، ناهماهنگی، تشنج، مرگ و موارد دیگر باشد. سوزاندن گوگرد باعث ایجاد دی اکسید گوگرد می شود که یک گاز است. در صورت استنشاق، علائمی همچون سرفه، تنگی نفس، گلودرد، تنفس سخت و سوزش چشم گزارش شده است.
گوگرد برای انسان، حیوانات و گیاهان ضروری است. وقتی وارد بدن ما می شود می تواند در بافت هایی مانند پوست و غضروف گنجانده شود. همچنین در برخی پروتئین ها و ویتامین ها یافت می شوو. هنگامی که گوگرد روی پوست آغشته می شود، می تواند در خود پوست جذب شود. در یک مطالعه، مقداری گوگرد روی پوست آغشته شد و 2 تا 8 ساعت پس از آن قابل تشخیص بود. بعد از 24 ساعت این مقدار گوگرد قابل شناسایی نبود. در مطالعه دیگری، گوگرد به مدت 8 ساعت بر روی پوست چهار داوطلب استفاده شد. گوگرد 2 ساعت بعد در ادرار یافت شد و پس از 6 ساعت به حداکثر خود رسید. محققان دریافتند که 1 درصد گوگرد پس از 20 ساعت وارد بدن می شود. حدود نیمی از این با ادرار از بدن خارج شد.
گوگرد در زندگی روزمره ما در همه جایی که با ان سر و کله داریم وجود دارد. آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (US EPA) به این نتیجه رسید که هیچ خطر سرطان شناخته شده ای در ارتباط با گوگرد وجود ندارد. این در حالی است که گوگرد برای تغییر یا آسیب ژن ها ناشناخته است
تماس طولانی یا مکرر با پوست ممکن است باعث بثورات پوستی یا پینه شود. تنفس طولانی مدت در معرض گوگرد ممکن است بینی و مجاری تنفسی را تحریک کند و منجر به برونشیت مزمن شود. EPA به این نتیجه رسیده است که هیچ خطر شناخته شده ای برای تولید مثل یا رشد کودک ناشی از گوگرد وجود ندارد.
 
کودکان خردسال ممکن است به گونه‌ای عمل کنند که آنها را در معرض خطر بیشتر قرار گرفتن در معرض قرار دهد. برای مثال، ممکن است زمان بیشتری را در نزدیکی زمین بگذرانند. همچنین ممکن است پس از دست زدن به گیاهان یا سطوح تحت درمان، دست های خود را در دهان خود قرار دهند.
گوگرد به خوبی در آب حل نمی شود. بنابراین، انتظار نمی رود که سرایت یا رواناب به بدنه های آبی بر زندگی آبزیان تأثیر بگذارد. سرایت گوگرد به مناطق نزدیک به مزرعه می تواند به گیاهان حساس به گوگرد آسیب برساند. گوگرد عملاً برای بلدرچین‌های بابونه، آفتاب‌ماهی، قزل‌آلای رنگین‌کمان، کک‌های آبی، میگو و زنبور عسل غیر سمی است.