انواع مختلف موشک ها

برای خرید مواد سوخت موشک نظیر نیترات پتاسیم و یا باروت و فلش پودر، به راحتی از سایت فلات کالا آنلاین خرید کنید.

موشک، ماشینی است که از دفع ماده برای ایجاد نیروی رانش استفاده می کند راکت یا موشک کاربردهای مختلفی از جنگ گرفته تا سفر فضایی داشته است. اگرچه فناوری موشکی امروزی شباهت کمی به ریشه های باستانی آن دارد. اروزه راکت ها به طور کلی به چند نوع مختلف تقسیم می شوند.

موشک سوخت جامد

قدیمی ترین و ساده ترین انواع موشک ها از سوخت جامد برای رانش استفاده می کنند. موشک های سوخت جامد از زمانی که چینی ها باروت را کشف کردند، وجود داشته است. این نوع "تک پیشرانه" است، به این معنی که چندین ماده شیمیایی جامد با هم ترکیب می شوند تا یک مخلوط واحد بسازند. این مخلوط سپس در محفظه احتراق در انتظار احتراق قرار می گیرد.

یکی از معایب این نوع سوخت این است که به محض شروع سوختن، هیچ راهی برای متوقف کردن آن وجود ندارد و بنابراین تا زمانی که تمام شود، تمام سوخت خود را طی می کند. اگرچه ذخیره سازی نسبتاً آسان در مقایسه با سوخت های مایع است، برخی از مواد مورد استفاده برای سوخت جامد مانند نیتروگلیسیرین بسیار فرار هستند.

موشک سوخت مایع

موشک های سوخت مایع همانطور که از نامشان پیداست از پیشران مایع برای ایجاد نیروی رانش استفاده می کنند. اولین بار توسط رابرت اچ. گدارد، مردی که به عنوان پدر موشک مدرن معرفی می‌شود، ساخته شد، و در سال 1926 با موفقیت به فضا پرتاب شد. موشک سوخت مایع همچنین مسابقه فضایی را شروع کرد و برای اولین بار اسپوتنیک، اولین ماهواره جهان را با استفاده از آن به مدار فرستاده شد. تقویت کننده R-7 روسی و در نهایت با پرتاب آپولو 11 با استفاده از موشک Saturn V به اوج خود رسید. موشک های سوخت مایع می توانند از نظر طراحی تک پیشرانه یا دو پیشرانه باشند، تفاوت در این است که دو پیشرانه از سوخت و اکسید کننده تشکیل شده است، یک ماده شیمیایی که به سوخت اجازه می دهد در هنگام مخلوط شدن بسوزد.

موشک یون

موشک یونی کارآمدتر از فناوری معمولی موشک، از انرژی الکتریکی سلول های خورشیدی برای تامین نیروی رانش استفاده می کند. موشک یونی به جای خروج گاز داغ تحت فشار از نازل - که میزان نیروی رانش را با تحمل گرمای نازل محدود می کند - جت یون زنون را به حرکت در می آورد که الکترون های منفی آن توسط تفنگ الکترونی موشک از بین رفته است. این موشک یونی ابتدا در نوامبر 1998 و سپس در سپتامبر 2003 در فضا آزمایش شد.

موشک پلاسما

یکی از انواع جدیدتر موشک‌های در حال توسعه، موشک مغناطیسی تکانه‌ای متغیر (VASIMR)، با شتاب بخشیدن به پلاسمای تولید شده توسط جدا کردن الکترون‌های منفی از اتم‌های هیدروژن در داخل یک میدان مغناطیسی و بیرون راندن آنها از موتور کار می‌کند. این فناوری که برای کاهش زمان رسیدن به مریخ در عرض چند ماه پیشنهاد شده است، در حال حاضر در حال آزمایش برای افزایش قدرت و استقامت است.